بسیاری از ما تصور می کنیم که اشتباه یا خودپسندانه است که خیلی از ویژگی های خوب را دارا هستیم. ممکن است بسیاری از ما وقت خود را برای سرزنش صفات منفی خود صرف کنیم و فکر کنیم که انتقاد از خود کلید اصلاح عملکردهایمان است. تمرکز دائمی روی عیب های فرضی می تواند مانعی برای برقراری ارتباط با دیگران باشد. در صورتی که ما فکر کنیم که ماهیت درونی ما دارای نقطه ضعف هایی است، چگونه می توانیم باورکنیم که دیگران قادرند ما را دوست داشته باشند؟ ممکن است تعجب کنیم که دیگران قادرند ویژگی های خوبی را در ما درک کنند در حالیکه ما احساس می کنیم ویژگی های خوبی در خود نداریم..برای اینکه دیگران به ما علاقه مند شوند باید بتوانند براحتی بهترین صفات و ویژگی های ما را ببینند.